Kangurowanie to metoda opieki nad noworodkiem polegająca na bezpośrednim kontakcie "skóra do skóry" maluszka z opiekunem, najczęściej z matką. Głównie kojarzymy ją z opieką nad wcześniakiem w szpitalu. Czy jednak możemy kangurować również dziecko donoszone? W domu? Nie tylko w tych pierwszych tygodniach życia, ale także później? Oczywiście! I ma to wiele zalet.
Zgodnie z teoria czwartego trymestru, dziecko potrzebuje około trzech miesięcy, aby przystosować się do warunków poza łonem matki. Rodzi się zbyt wcześnie po to, aby jego główka miała szanse zmieścić się w kanale rodnym kobiety. Taka cena za duży mózg...
Cóż to oznacza w praktyce? Ano tyle, że w trakcie tego czwartego trymestru powinniśmy starać się zapewniać dziecku warunki zbliżone do tych, które zna. Wszystko po to, aby adaptacja przebiegała jak najłagodniej. Do tej pory w macicy było ciemno, ciasno i ciepło. Ruchów nie krepowało żadne ubranko. Przez cały czas słychać było kojące bicie serca mamy i czuć było każdy jej ruch. Teraz do malucha dociera ogrom bodźców - wzrokowych, dźwiękowych, dotykowych. Co wiec możemy zrobić? Zapewnić bliskość mamy! Jej ciepło i zapach, dźwięk bicia serca i delikatne kołysanie w ramionach to to, czego noworodek potrzebuje równie mocno do życia, co pożywienia. Brzmi banalnie? Bo to teoretycznie proste. A zarazem czasem tak bardzo trudne. Bo co zwykle robi kobieta gdy wraca z noworodkiem ze szpitala? Kładzie się do łóżka z dzieckiem, odpoczywa, karmi i śpi wtedy kiedy dziecko? Niestety nie. Większość kobiet ogarnia. Ogarnia dom. Ogarnia dziecko. Ogrania siebie. Łapie za odkurzacz, bo "tu taki syf". Gotuje obiad, bo coś przecież jeść trzeba. Czasem jeszcze ogarnia starsze dzieci. I po co? Są rzeczy, które może za nas zrobić ktoś inny (nawet jak nie będzie odkurzone w każdym kącie to świat się przecież nie zawali), a są takie, które musi zrobić właśnie mama. Co na przykład? Mama w czasie połogu ma przede wszystkim odpoczywać. Ma odpoczywać i uczyć się z dzieckiem siebie nawzajem. To najważniejsze zadanie na te pierwsze 6 tygodni po porodzie. Idealną sytuacją byłoby, gdyby mogła się położyć z maluszkiem i leżeć w kontakcie skora do skory cały dzień. Zwykle jest to niemożliwe, ale warto chociaż codziennie robi sesje np 2h.
Co nam daje kontakt skóra do skóry? Po pierwsze u obojga wydziela się oksytocyna - hormon wprawiający nas w nastrój błogości i ogólnego odprężenia. Jednocześnie obniża się tez poziom hormonów stresu. To idealne warunki do rozwoju mózgu małego człowieka. Po drugie wspiera laktację i pozytywnie wpływa na przebieg karmienia piersią. Dziecko ma nieograniczony dostęp do piersi, czuje jej zapach, może próbować przyssać się 5, 10, 15 razy w atmosferze spokoju (oksytocyna!). Po trzecie daje kobiecie możliwość jednoczesnego odpoczynku oraz dbania o rozwój dziecka. Czyż to nie cudowne? Dla tego jednego punktu warto to robić! Może również zapobiegać pojawieniu się stanów obniżonego nastroju u matki oraz korzystnie wpływa na kształtowanie się relacji rodzic-dziecko.
A co ze starszymi dziećmi? Czy po okresie połogu kangurowanie możne nam przynieść jakieś korzyści? Jak najbardziej! Wszak rozwój mózgu trwa nieco dłużej niż 6 tygodni Kontakt skóra do skóry może się nam przydać również podczas choroby maluszka. Możemy w ten sposób obniżyć temperaturę jego ciała, wspomagając działanie środków przeciwgorączkowych. A czasem przy lekkiej gorączce może udać się ją zbić zupełnie bez podania leków. Magia! (Nie, to fizyka i biologia, ale przyznacie ze brzmi trochę magicznie, prawda?).
Jaki mamy wniosek na dziś? Mamo! Jeśli urodziłaś dziecko, to najlepsze, co możesz zrobić dla dziecka i siebie to odpoczynek z maluszkiem w kontakcie skora do skóry. To nie lenistwo i marnowanie czasu. To inwestycja! A jeśli to twoja żona/siostra/córka/przyjaciółka właśnie urodziła, to zaproponuj pomoc. Nie w opiece. Ugotuj obiad. Odkurz. Zrób zakupy. Może umyj okna? I daj mamie z czystym sumieniem cieszyć się tymi chwilami bliskości. One są ważne. i Wyjątkowe!